VATANIMIZ KUTSAL VE EKMEĞİMİZİN TEMİNATIDIR

0

BEĞENDİM

3 Mart 1924-TBMM’ne meclise gelen yasalarla;

1.Halifelik kaldırıldı; Şeriye ve Evkaf Vekâleti (Din ve Vakıflar) lağvedildi
2.Erkânı Harbiye Nezareti kaldırıldı
3.Tevhidi Tedrisat (Eğitimde Birlik) sağlandı

Hilafet bir vekâlettir, vekâletin veraseti olmaz ve hangi kurum içinde olursa olsun devredilemez. Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, mürid ve mürşitler ülkesi değildir. Kimse ben bir tarikat kültürünün mümessiliyim iddiasıyla bir takım kisve ve kıyafetler ile insanları yönlendirmemelidir. Cumhuriyete bağlı sosyal devlet sınavını verebilmek, din, dil, ırk ve inanç ayrımı yapmadan vatandaşlık bilinciyle YURDUNA bağlı olan halkını kucaklayabilmekten geçer. Vakıflar dinsel kurumlardır. Şeriyye ve Evkaf vekâletinin lağvedilmesiyle tarihe karışmış ancak Tarikat ve Cemaat ögretilerinin doktrinlerini ve iktisadi çıkarlarını korumanın bir instrumanı haline geldiğinden “kurum” anlayışı ve adı ile çağdaş ve sosyal devlet ilkesine uygun olarak yeniden yapılandırılmak zorundadır.
Hayatta en hakiki mürşit ilimdir. İlimden gidilmeyen yolun sonu karanlıktır. Bu yüzden “bilen insan” eğitim ve hayatın eksenine oturmalıdır. Başka türlü inançlar ve kültür zenginliği korunamaz. Samimiyetle, yurt sevgisi temelinde insanımız birbirini kucaklamak zorundadır. Unutmamak gerekir ki ilimde esas kendini bilmek ve tecrübeyi aktarmak kültüre katkıda bulunmaktır.
Öte yandan “Erkân-ı Harbiye” vekâlet edilesi bir kurum değildir. Ancak, siyâset ve parti üstü bir kavram olarak ulusal çıkarları gözetmek zorundadır. Kendisine DİNSEL İDEALLER asla KOYAMAZ, insanî idealler koymak zorunda olup onu da VATAN SEVGİSİ ekseninde şekillendirmelidir.
EĞİTİM ya da MAARİF kavramı bu ilkeler doğrultusunda POZİTİVİST VE RASYONEL esaslara dayalı BİLGİ AKTARACAK DEĞİL BİLGİ ÜRETECEK şekilde olmalıdır. Bu sayede, Türk Ulusu muassır medeniyette kendisine yaraşır bir konumda yer edinebilir.
Arza sağlam “kadem etmeyenin” miracı olmaz. Cumhuriyet ilkelerini benimsemek sosyal devlet olmak yolunda ilerlemektedir. Bilimle toplumun ayağa kaldırılması demektir. Maalesef ülkenin entellektüel kapasitesi bir yandan atâlet içerisinde kibirle ve bencillikle kendi konfor alanında mutlu iken diğer yandan cehaletle boğuşan fakir halkın tarikat kisveli püriten kör inançlar ile uyutulması geleceğimizi daha fazla karartmamalıdır.

Saygılarımla

MCY