DİRİYE VE ÖLÜYE SAYGI

0

BEĞENDİM

0

Dirisine saygı duymayan doğu pragmatizmi ölüsüne hiç duymaz sadece duyuyor gözükür. Anomik yani kural tanımaz toplumların en belirgin özelliğidir bu. Yapıyormuş gibi görünmek, ahlâki olmayan yasalcılık ve yasak savmak esastır.

Zaten kanun ve yönetmelikler, toplumun değil bir avuç oligarkın çıkarını gözetmek için yapılır. Yani minareyi çalan kılıfını hazırlar sözü bilgi üretmek ve onu refah sağlamak için basiretini terketmiş şark kurnazlığının fırsatçılığını anlatmak içindir. Pragmatik ve ampirik gözleme dayanan faydacılık, her zaman edinilmesi zahmetli teorik bilgiye muarrız olmuştur. Çünkü böyle toplumlarda bir avuç oligarkın yarattığı kült ve putlar, zihinleri uyuşturmak içindir. Çünkü, uyuşan beyinler telkine açıktır ve uzun vadeli sonuçları görebilecek kadar da sabırlı ve basiretli olamazlar. Böyle toplumlarda insanlar parklarda, bahçelerde, şehir meydanlarında önüne atılan yem ile karnını aceleyle doyurmaya çalışırken kendini ezecek tonlarca ağırlıktaki arabanın geldiğini bile farkedemeyen kuşlar gibidirler. Bu gafletin nedeni uyuşan zihinlerin, kendisini ya nedensel gerçeklik algısını kapatmasından, ya da artık algı da seçici hale getirilmiş olmasıdır.

Başka bir deyişle uyuşan zihinler, kendi kurgusu ve içsel hayalleri ile ya algısını kapatır ya da görmek istediğine kolayca yönlenir/yönlendirilir. Entellektüel kapasiteyi tüketmenin en güzel yolu budur. Diğer yolu da insanlık tarihinin hiç yabancı olmadığı bugün de el altından teşvik edilen halusinojenlerin yaygınlaşması çalışmalarıdır. Bugün de hala geçerlidir. Asırlardır doğu toplumlarında, entellektüel kapasite ezoterizm, mistisizm, cemaat, tarikat vb ile büyüsel ve mitik düşüncenin insan beyninin evrimsel gerçeği olduğunu derinlikli ve bilimsel analiz yapabilenlerin akla ve bilime dayalı stratejilerinin de katkısıyla, özellikle tüketilmiş ve uyuşturulmuş sonuç olarak atâlete itilmiştir.

Her iki durum da bilim ve bilimsel bilgi üretmenin zorluğundan kaçmak için bahane bulmaya yaramıştır. Telkin, cahil kitleler için kullanılırken, halusinojenler vb. de kendini havas gören entellektüel kitlenin atâleti için elzem görülmüştür. İnisiasyon-doktrin-metodoloji üçgeninde dayatılan bir şablon dahilinde ideolojilerde lider kültü, din alanında ise kanaat önderi yaratmak sıkça kullanılan sosyolojik hakikattir.

Böylece “şark”a has anomik yani kural tanımaz güç odakları yaratılarak devlet içinde devlet olma yolunda kural tanımazlık diri tutulur. Unutulmamalıdır ki, doğa bu tip toplumlarda kendi adâletini kendi yasalarınca gayet güzel uygular. Dirisine saygı duymayanlara, ölüsüne saygı duymayı öğretinceye kadar da bu devam edecektir. Bu noktaya gelmemenin yolu kural tanımazlığı terketmek, zihni uyuşturmamak ve bunu yaparken de yapılacak düzenlemelerde masumiyeti korumayı esas almaktır. Doğayı ve çevreyi koruyamayan toplumlar, insan aklına saygısı olmadığından masumiyeti hiçe sayar, ölüsüne de dirisine de saygı duymaz. Örneğin, geçtiğimiz ay yaşadığımız korkunç deprem felaketinden ne kadar ders alındığı ortadadır. Şehirler mezarlığa döndü, toplumun dirisi evsiz ölüsü de mezarsız kaldı. Bu ne insan aklına ne de vicdanına sığar bir durumdur. Ama şimdi mevcut enkazın üzerine hırsla inşaat yapmak gayretkeşliği, mezarlığın üzerinde tepinmek ve eğlenmek kadar utanç vericidir.

İnsan denilen varlık, aklına ve aklının gerçeklerine sahip çıkmadığı ve onu bilgi üretme yolunda kullanmadığı sürece vicdanlar susar, masumlar inler, zulüm devam eder, insan onuru ağır yaralanır. Oysa sevgi dolu güzel bir hayat ve yaşanası güzel bir dünya için akıl saf, düşünce temiz, söz nezih, eylem ise işe yarar olmak zorundadır. Unutmamak gerekir ki arzın altında olanların sayısı toprağın üstünde olanlardan her zaman fazladır.

Saygılarımla

Dr.M.C.YAĞMURDUR

Fotoğraf: Kadim şehir Tarsus’un yetiştirdiği yurtsever yazarımız Sayın Hüseyin Sungur’un en son yayınlanan kitabından bir şiiridir